Kia Ora! ( Ik ga nu al heel interessant lopen doen, Kia Ora is gewoon een groet van de Maori)

Dus, daar zitten we dan, in de Starbucks omdat hier gratis Wifi is... Zo handig!! Het is nu hier zondag 11 september, 8:50 in de morgen. Gjeez, where to start, where to end? De laatste paar dagen heb ik zoveel indrukken opgedaan dat ik nauwelijks weet waar te beginnen.

Goed, de reis begon maandag 5 september. Na een hele dag zo ongeveer een beetje nerveus rond te lopen en niet proberen te beseffen dat ik nu dan eindelijk ging, startte de reis naar Schiphol. Eerst nog even een laatste 'afscheid', tien kusjes aan al mijn diertjes, 1 voor elke maand dat ik weg ben & nog een paar dikke knuffels aan mijn lieve buurtjes. Het was tijd om te gaan! Nog even was ik bang dat heel mijn reis in de soep ging lopen doordat we 10 minuten vast stonden in de file door de extra controles op schiphol, maar gelukkig waren we er vrij snel doorheen. Eenmaal op schiphol een paar dikke knuffels aan vrienden en familie en de vliegtuig hel zou starten. Na de douane was het oké en was ik vrij rustig, aan wat er nu zou gebeuren kon ik niets meer doen. De eerste 7 uur durende reis naar Dubai verliep ontzettend snel, afgezien van de oude man met slechte adem die op MIJ in slaap viel ipv zijn vrouw en die de meest rare posities aan nam om maar een oog dicht te kunnen doen, heb ik weer. Met een 2 uur durende stopover konden we al weer vrij snel in de vliegtuig stappen om naar Singapore te vliegen, ook deze verliep snel.

Eenmaal in Singapore aangekomen en gesetteld waren, gingen we naar een lokale food market. Zó ontzettend gezellig. Een hele grote patio waar iedereen lekker kon eten en waar je eten kon halen in alle kleine omringende restaurantjes. Samen met m'n groepje gingen we wat eten en drinken. 2 uur 's nachts lokale tijd lag ik met mijn roomies op mijn kamer eindelijk in ons bed! De volgende morgen konden we tot 10 uur gratis ontbijten. Natuurlijk werkte dit niet voor Naomi, Djina en Ik omdat we ons verslapen hadden haha. De volgende dag om 2 uur startte de tour naar Singapore om vervolgens direct naar het vliegveld gebracht te worden. In Singapore zijn we naar de Orchid Garden geweest, de stad (waar we onze henna tattoo's hebben laten zetten), een tempel en naar Marina bay waar we een leuke groepsfoto hebben genomen. Singapore was leuk en al, maar we wilden toch echt door naar onze eindbestemming. Toen begonnen onze laatste twee vluchten. In Sydney namen we afscheid van een groot deel van onze groep en gingen Bo, Naomi en ik verder door naar Nieuw-Zeeland.

13:00, 8 september waren we dan in het land van de hobbits. Allemaal super gaar door het lange reizen maar natuurlijk ook super excited. Bo, ik en Naomi hadden allemaal verschillende kamers gekregen. Ik zat met 2 Duitse meiden en een gekke Zuid-Afrikaanse meid met de naam Smokey, de zelfde naam als mijn hond. Eenmaal gestationeerd gingen we even Auckland onderzoeken, langs het IEP (International Exchange Program) office en wat eten. Na een lange dag gingen we lekker slapen (waar ik 10 keer in de nacht werd gestoort door de duitse meiden die uitgingen en 's nachts weer terug kwamen en de Zuid Afrikaanse meid die allerlei rare fratsen zat uit te halen met haar koffer).

9 september hebben we zowat de hele dag op het IEP office gezeten aangezien we een oriëntatie hadden. Zo hebben we bijvoorbeeld allemaal info gekregen over de culture shock die we zouden krijgen, gingen we onze bankrekeningen openen en hebben we een Nieuw-Zeelandse telefoonnummer gekregen. Ook ging ik even praten met een van de gekke meiden van de IEP office, waar het trouwens geweldig is om te werken omdat ze gewoon alcohol mogen drinken op hun werk! Also, het is hier heel normaal om zonder schoenen naar buiten te gaan. Ik wilde mijn Auckland bridge climb de volgende dag graag doen ( ze hadden gezegd dat als je eenmaal in NZ bent en je die heimwee wil voorkomen, je iets moest doen wat je altijd al graag heb willen doen in NZ) dus heb ik dit met die vrouw van het kantoor dit besproken. Zij moedigde mij aan om ook de Bungy Jump te doen op de Auckland bridge, zonder erbij na te denken zei ik ja. Als ik dan toch die brug ging beklimmen kon ik er ook net zo goed van afspringen toch? Na een paar what the hell have i done moments gingen Bo, Naomi en ik weer wat exploren en gingen we bij een mexicaan eten. Toen ik op mijn kamer aankwam vroegen mijn twee duitse roomies of naomi en ik samen mee uit wilden gaan, maar ik heb afgezegd omdat ik de volgende dag niet hungover wilde zijn wanneer ik mijn dood tegemoet zou springen. Naomi ging wel en heeft het uiteindelijk super gezellig gehad :D

OK. Daar begon de dag der dagen, iets waarvan ik altijd al zei dat ik het ging doen maar waarvan ik nooit had gedacht dat ik daadwerkelijk de ballen zou hebben om het te doen. IK GING BUNGEE JUMPEN JA HALLO. Na sterke twijfels of ik het wel zou overleven of niet ging ik met de taxi ernaar toe. Mijn hart bonkte in mijn keel en ik was al mijn afscheidsbrief aan het schrijven, inclusief alle nummers aan het bedenken die ik graag op mijn begrafenis zou willen hebben. Eenmaal in het pak gehesen ging ik met een groep de brug op. 3 vrouwen, 1 moeder en haar 2 dochters uit Australië uit mijn bridge climb groepje gingen ook springen. Jezus christus, natuurlijk moest ik als eerste. Ik word ook gewoon weer zenuwachtig als ik hierover schrijf. De instructeurs gingen mijn enkels aan elkaar doen en er een gewicht aanhangen terwijl ze ondertussen instructies aan het geven. Ik moest ECHT springen wanneer ze klaar waren met aftellen. O hel, ik zag het al voor me dat ik gewoon uit angst verstijfd zou blijven staan. Oke oke, voeten over de rand. Leuk lachen naar de camera? 5, 4, 3, 2, 1!!! HOLY SHIT HOLY SHIT. Er kwam geen geluid uit mijn keel en zag het water steeds dichterbij komen. Ik vloog, ik vloog! Het was GE-WEL-DIG & wil het absoluut gewoon nog een keer doen. Ontzettend trots op mezelf omdat ik ten eerste dit allemaal alleen heb gedaan, ten tweede als eerste moest springen en ten derde dat ik daadwerkelijk sprong bij 1 ! Na een beetje jumpen in de lucht werd ik omhoog gehaald en had ik de grootse smile op mijn gezicht. Als ik dit kon, kon ik ook nog wel even de brug beklimmen, hel ik had het zonder de gear gedaan waaraan je zat vastgeklikt aan de brug haha. De bridge climb was ook echt amazing, geweldige views!! I'm soooooo glad I did this! De wereld lag letterlijk en figuurlijk (weer) aan mijn voeten. Terug rijdend met de taxi zat ik na te genieten en ik geniet nu nog steeds als ik eraan terug denk. Also, de foto's zijn echt hilarisch. Als proof heb ik 2 certificaten gekregen, eentje voor de bridge climb en eentje voor de bungy. Ook heb ik nog een super leuke video van de bungy. Toen ik weer terug was in de hostel vertelde ik mn duitse roomie over mijn experience en vroeg zij of ik ook mee wilde om samen met Naomi en Anna te gaan picknicken en de sunset op Mount Eden te bekijken. 50 minuten lopen, het was het volledig waard. Wat een geweldige dag.. Terug komend in de hostel bleek er een of andere 42 jarige creepy dude in Naomi dr kamer te zitten, dus vroeg ze of ze kamers kon switchen. Jeeeej nu lag ze bij mij! M'n Duitse roomies waren inmiddels vertrokken naar een andere kamer omdat ze nachten hadden bij geboekt. Smokey was ondertussen ookal weg (ze had haar koffer om fucking 5 uur 's nachts ingepakt, thanks hè). Hopend op een rustige nacht gingen Naomi en ik slapen. Natuurlijk kregen we onze nachtrust niet, mensen moesten weer in onze kamer gepropt worden dus kwam er een oudere Ierse vrouw bij en een of andere Deense man. Gelukkig wel van een normale leeftijd.

Nu zitten Naom en ik in Starbucks een beetje te chillen. Gewoon nog met mn pyjama aan, makeup loos chillend. Het maakt hier allemaal niet meer uit. Het is ook geweldig hoe snel je je al op je gemak kan voelen met iemand. Het voelt alsof Naomi en ik al jaren bevriend zijn terwijl we elkaar pas 4 dagen kennen.. Vandaag gaan we weer met onze duitse vrienden op stap, deze keer met een ferry naar Waiheke Island. Het besef dat ik hier 10 maanden kan en mag door brengen is bizar en ik heb ontzettend veel zin in de toekomst. Nu is alles nog steeds een beetje eng, maar met een beetje doorzetten komen we er wel!

15 september vertrek ik naar Gisborne, waar ik bij Adam ga werken op een permacultuur boederij.. Ben zooo benieuwd.

Nou dit is mijn verslagje tot nu toe, ik hoop dat het een beetje te lezen is want ik ben nog steeds jetlagged. Groetjes aan Nederland. TTYL!

Liefsxx

ps; Bijnaam van Nieuw-Zeeland is city of sails, dat verklaart de titel..