Hiiiii! Weer even een update vanuit het koude Auckland.

So, what happened next?

Afgelopen zondag stonden Naomi en ik ontzettend vroeg op en hebben we tot ongeveer 12.30 in de middag in onze pyjamas in Starbucks gezeten. We hebben lekker lang van de gratis WiFi gebruik gemaakt zodat we onze reisverslagen konden schrijven, wat foto’s konden uploaden en het een en ander konden regelen. Toen we eenmaal terug gingen naar onze kamer zijn we langzaam aan onze spullen gaan pakken en gaan douchen. We hadden ons snel aangekleed om vervolgens snel de ferry van 2 uur proberen te halen met Clara en Anna. We wilden in eerste instantie dus de ferry naar waiheke island van 2 uur nemen, maar dat gingen we niet meer redden.. Toen besloten we om maar weer wat eten te gaan halen voor onze picknick op het eiland. Echt weer niet zo bijzonder, een half broodje met pindakaas en wat fruit erbij. Oja, nog een kaasbroodje of iets dergelijks?? We zetten onze wandel naar de harbour voort en we waren er al vrij snel, wat me verbaasde.. In mijn beleving was het veel verder weg. Rond een uur of 3 namen we de ferry naar Waiheke Island.. Een prachtige boottocht waar we weer mooie uitzichten van de stad kregen en een paar kleine eilandjes. Ook kon ik weer de bridge zien waarvan ik was afgesprongen, het kriebelt nog steeds in mijn buik ( zo’n bungy zou ik gewoon iedereen aanraden man) … Eenmaal aangekomen op het eiland moesten we besluiten wat te doen, wandelen/fietsen/autorijden… Autorijden was de goedkoopste en snelste manier maar geen van ons was 21 dus dat feestje ging niet door.. Na een twijfelend overleg besloten we om toch maar de fietsen te huren van 35 DOLLAR. THE WORST DECISION OF MY LIFE. De eerste heuvel probeerde ik mn fiets een beetje uit en goed te stellen waardoor ik wel 20 keer moest stoppen, vet ongemakkelijk. Toen mijn zadel eindelijk op goede hoogte was ging ik vol goede hoop verder fietsen. De tweede heuvel werd al wat lastiger en de derde heuvel werd voor de tweede keer in Nieuw-Zeeland mijn dood. Hijgend en puffend probeerde ik de rest bij te houden, maar met 1 broodje in mijn maag over de hele dag en nog wallen zo groot als de heuvels zelf lukte het niet echt met mijn energie level. Ik kon deze keer verder gaan met het schrijven van mijn testament want als ik nog zo’n heuvel op moest ging ik het niet redden hoor.. Gelukkig kan ik dit verhaal nog navertellen want al snel kwamen we een klein idyllisch strandje tegen waar we konden uit hijgen, wat gingen eten en weer de zonsondergang bekeken. Met alle rust om mij heen en de prachtige natuur snapte ik weer waarom ik dit toch allemaal doe. Het was heerlijk. We besloten toch maar om meer gebruik te maken van onze dure gehuurde fietsen (geloof me, ik zag er echt enorm tegenop..) We gingen proberen om een of andere bekende strand te vinden wat natuurlijk niet lukte. Leukkkkk, hadden we weer 40 heuvels op gereden om vervolgens alleen maar asfalt van de wegen te zien. Al de hele tijd had ik een voorgevoel wat ik niet kon plaatsen (noem me gek maar toch was het zo) en uiteindelijk bleek mijn voorgevoel waarheid te worden: een lekke band! Ondertussen ben ik echt expert in het krijgen van een lekke band. Naomi rende snel een winkel in en vroeg of we het noodnummer mochten bellen van de huurzaak. Gelukkig zijn alle mensen hier ontzettend vriendelijk en word daar totaal niet moeilijk over gedaan, het nummer waar we naar belde deed het niet dus toen leken we een probleem te hebben! Al snel bood een lokale bewoner, een man van in de 40/50, mij naar het verhuur bedrijfje te brengen met mijn fiets. Alle preken die ik heb gekregen in mijn jeugd kwamen naar boven; stap NOOIT bij een vreemde in de auto. Jammer genoeg had ik geen andere keuze aangezien ik niet bij iemand achterop kon. Gelukkig heb ik enigszins mensenkennis en vertrouwde ik deze man, dus kwam het allemaal goed. Wat ontzettend vriendelijk! Rond een uur of 8 namen we met z’n allen de ferry terug naar Auckland. Na nog een beetje nazitten in Starbucks werd het voor mij tijd om afscheid te nemen van de twee Duitse meiden! Na een knuffel en groet dat we elkaar weer gingen zien ging ik slapen, ik was kapot!

Maandag 12 september was niets bijzonders. Slapen, ontbijten en rondhangen op het kantoor.. Ook gingen Naomi en ik wat rond lopen. In de avond hebben we ontzettend lekker gegeten in een Shakespear restaurant waar ze de sfeer compleet maakten met wat blues muziek. Het zou onze laatste avond samen zijn dus hebben we nog even een biertje gedronken in het barretje naast ons!

De volgende dag zijn we weer wat gaan ontdekken en moest Naomi uitchecken in het hostel. Ongeveer 4 uur zou ze vertrekken naar Pahia met een Intercity bus. We hebben nog in een parkje rond gelopen en de lokale bibliotheek bekeken. Hierna hebben we weer heerlijk geluncht en was het voor Naomi tijd om in te pakken en snel naar de bus te lopen. Het was toch wel heel raar om afscheid te nemen van elkaar, we hadden immers een paar volle dagen met elkaar opgetrokken en voelden ons al snel op gemak bij elkaar! Maar, ik wens haar het beste toe hopend dat ook zij vele avonturen gaat beleven. Nu was het moment van echte zelfstandigheid aangebroken. VOLLEDIG alleen, niemand meer in de buurt die Nederlands sprak of een ander bekend gezicht. Ik besloot maar ergens naar toe te lopen zonder een doel waar. Uiteindelijk ben ik over de haven gelopen, over een industrie terrein terug naar Victoria park waar een supermarkt in de buurt was. Met boodschappen in mijn handen liep ik terug naar mijn hostel en ging ik wat in de keuken eten. Hier ontmoette ik een heel leuk en lief Duits meisje ( het zit vol Duitsers en Aziaten hier) genaamd Luisa. Zij was hier nu al 4 weken, waarvan ze er 3 op een boerderij gewerkt had die ook bij de wwoofing organisatie stond aangesloten. Zij vertelde dat ze nu al in die paar weken tijd zoveel geleerd en gezien had en dat het werken echt ontzettend viel hielp hierin! Het maakte me echt super excited om naar mijn adresje te gaan in Gisborne! Luisa vroeg of ik meewilde naar de live muziek die er in het hostel was, maar dat ging uiteindelijk niet door omdat het zo klein en druk was! In plaats daarvan gingen we naar de aangesloten bar aan de hostel en hebben we een soort drank bingo gespeeld. Luisa had een paar leuke kamergenoten dus daar gingen we bij zitten. Nu zaten we met 4 jongens aan een tafel, een Amerikaan, 2 Belgen en 1 Nederlander (Nee, dit wordt geen flauw grapje). Uiteindelijk super gezellig! De Amerikaan had homoseksualiteit uitgevonden en verbetert, compleet met allerlei vogue poses als danspasjes. Het was hilarisch & ontzettend gezellig. Even later ging de Nederlander terug naar de hostel en bleven we met zijn vijven over. Het was leuk maar uiteindelijk begonnen mijn ogen dicht te vallen tijdens het dansen; ik ging terug naar het hostel met Luisa en slapen! Een dikke knuffel aan Luisa, die ik pas een avond kende maar nu al als een goede vriendin voelde. We gaan elkaar zeker terug zien.

Woensdag 13 september 19:45. Vandaag heb ik mijn overvolle backpack weer ingepakt en klaar gemaakt voor de reis van morgen. Nog even de was gedaan en wat op het kantoor gezeten. Morgen vertrek ik dan eindelijk en dan gaat het rondtrekken in Nieuw-Zeeland echt beginnen. De busrit duur wel 8 en een half uur, maar ik zie hopelijk een hoop prachtige uitzichten wat het helemaal waard maakt. Op naar het maken van prachtige herinneringen!

Spreek jullie laterzxxx